Jak odżywić organizm po udarze mózgu?

W celu zapobiegania niedożywieniu na pierwszym miejscu należy pokryć zapotrzebowanie białkowo-kaloryczne, które na skutek stresu metabolicznego związanego z chorobą ulega zwiększeniu. W opinii Ekspertów Sekcji Chorób Naczyniowych Polskiego Towarzystwa Neurologicznego osoby po udarze mózgu wykazują zwiększone zapotrzebowanie na białko i energię. Zapotrzebowanie energetyczne w fazie ostrej udaru wzrasta do 25-35 kcal/kg należnej masy ciała na dobę. Natomiast wymagana podaż białka zwiększa się zarówno w fazie ostrej, jak i przewlekłej udaru mózgu sięgając do 1,5g/kg należnej masy ciała/dobę. Niedobory białka i energii mogą wpłynąć niekorzystnie na proces zdrowienia tkanek mózgowych po udarze, zmniejszają również szanse na odzyskanie sprawności przez pacjenta, dlatego odpowiednie żywienie w tym czasie jest tak istotne.

Żywienie u chorego po udarze może być prowadzone na kilka sposobów.  Kluczowa jest odpowiednia kompozycja diety, jej konsystencja oraz sposób podaży. W okresie po udarze należy zapewnić choremu właściwą podaż energii oraz składników odżywczych takich jak białko, węglowodany, składniki mineralne, witaminy.

Każdy posiłek chorego po udarze powinien zawierać produkty wysokobiałkowe. Zapotrzebowanie na wodę to 30-40 ml/kg mc/dobę. Oznacza to, że średnio chory powinien wypijać około 1,5-2 litrów płynów. Trzeba pamiętać, że osoby starsze często nie odczuwają pragnienia i nie chcą pić, więc należy aktywnie zachęcać je do przyjmowania płynów. Koniecznie trzeba pamiętać też o dostatecznej podaży błonnika pokarmowego – ok. 45 g/dobę. Odpowiednie spożycie błonnika i płynów pozwala zapobiegać zaparciom, które mogą stanowić bardzo duży problem u starszych, unieruchomionych osób.

Pomocą dla chorych, którzy nie są w stanie spożyć odpowiedniej dla siebie ilości energii i składników odżywczych jest żywienie medyczne. Podstawowym, najbardziej korzystnym dla chorego, jest żywienie doustne i jeżeli jest ono możliwe, jako wsparcie stosuje się gotowe preparaty odżywcze, które mogą być stosowane, jako dodatek do normalnych posiłków, stanowiąc uzupełnienie kaloryczne i białkowe.

W przypadku braku możliwości żywienia drogą doustną (lub gdy jest ono niewystarczające lub niewskazane), np. gdy występują zaburzenia połykania i istnieje ryzyko zachłyśnięcia się, u chorego może zostać wdrożone żywienie dojelitowe przez specjalny dostęp do żołądka. Więcej informacji na ten temat znajduje się poniżej, w podzakładce „Żywienie dojelitowe”.